Rooms.

Gab gelooft. Ik vind kerkjes kijken mooi. Ideale combi. Onze eerste avond Arequipa kijken we dan ook kerk. Prachtig. Mooie relikwieën en 'alles ist Gold, was blinkt'. Arequipa is een stad van kloosters en een groot bisdom wat daar aan verbonden is. Dat bisdom is nog actief. Aan de kerk, waar we kijken die avond, is een klein klooster gebouwd. Gab luistert gebiologeerd naar de mevrouw die ons een halve privé rondleiding geeft. Ik kijk ook nog wat rond. En dan, zodra we het klooster verlaten en de kerk weer inlopen vind de avondmis plaats. We nemen plaats in de bankjes aan de zijkant van het altaar. Een kleine mevrouw met een donkere zonnebril zit achter een keyboard en een microfoon en zingt iets wat ik niet kan verstaan. Ze heeft een bankje naast zich staan waarop ook zij kan knielen als de priester daartoe oproept. Dat bankje, ik noem het maar even een gebedsbankje, is gemaakt van versleten hout en bekleed met leer op de 'kniezitting' en de armsteun. Of althans, als ik een tweede keer kijk is het velours. Dat velours is alleen zo ontzettend versleten dan er een laag transparant plastic overheen is getrokken om het nog enigszins bij elkaar te houden.  Dan moeten we staan, zitten, staan en gaat Gab een koekje halen bij de priester. Ik mag niet, anders verbrand ik in de hel. Na de mis geeft Gabriella mij een hand en lopen we de kerk uit. 
Buiten is het al donker. Zo gaat dat rond de evenaar. De temperatuur is nog prima. Na wat te hebben gegeten op een veel te dure plek aan de Plaza de Armas, keren we terug naar ons prachtige hotel. Het is een voormalig paleis van een bisschop. Zodra je binnenkomt in de lobby is het klein en krap, met een ouderwets raam voor de balie die meer lijkt op een loket van een postkantoor uit de jaren vijftig. Stap je echter verder door de gang dan kom je op een prachtig binnenplein in de buitenlucht. Aan dat binnenplein zit een trap die nergens naar toe leidt. Dan loop je verder een klein steegje in om bij de binnentuin uit te komen. De mooi onderhouden tuin is voorzien van bankjes en meer trappen die wel of niet ergens toe leiden. Dan gaan we nog wat straten en steegjes verder en komen we op een ander prachtig binnenplein uit. Daar komen een aantal hoge deuren op uit. Na een klein trappetje omlaag komen we uit bij onze deur. Vervolgens draaien we de sleutel -die aan een grote gepolijste houten plank hangt- in het deurslot om. Als de deur opengaat komen we in wat lijkt op een enorme kapel. In de kapel geen altaar, maar wel twee bedden, een tafel, een stoel, een fauteuil en een flatscreen televisie. Dit is de mooiste kamer tot nu toe. Wow.