Verhaal in verhaal.

Dit wilde ik 2 dagen geleden posten:

Kip.

In ZuidAmerika is kip populair. Alle restaurants, van ChiFa tot PollosCopacabana bieden wel iets met kip aan. Kip is lekker, goedkoop en overal verkrijgbaar dus. Kip of chicken staat ook voor bang. Ben ik bang? De eerste weken van mijn reis heb ik samen gereisd. Dat is fijn. Soms frustrerend, maar zo gaat dat nu eenmaal met mij. Nu beginnen de laatst 2 weken van mijn reis en die zijn alleen. Alleen. Zonder reisgenoot. Iets dat ik mij vorig al had voorgenomen niet meer te doen toen ik, weliswaar met mijn moeder, in Florida was. Florida is veilig. Ondanks zo af en toe een boze meneer of mevrouw op de snelweg is Florida veilig. Spontaan een biertje doen in een buitenwijk van Orlando kan. Spontaan dronken naar huis rijden kan. De temperatuur is er fijn. Ook 's avonds. Waar die temperatuur ook fijn is, is Ecuador. Rond de vijfentwintig graden in Quito vandaag. Ik ga daarheen. Op dit moment nog niet, want ik moet nog even wachten op een vlucht naar Bogota en daarna Quito. Ik kom midden in de nacht aan. De reisorganisatie is gebeld en door mij op de hoogte gesteld. Ze komen mij later oppikken. Gelukkig. Daarna mag ik morgen in Mariscal, een wijk in Quito, in mijn eentje een wandeling gaan maken met een route in mijn hand. Volgens de reisapp van het Ministerie van Buitenlandse Zaken is dat niet echt een geweldig plan. Kans op beroven is groot. Ga ik morgen lekker een mooie stadswandeling maken in Quito om deze prachtige stad aan den lijve te ondervinden? 
Het antwoord kan je raden. Maar voor die doorgewinterde avonturier die vreselijk naïef is toch nog even een kleine hint: nee. De dag erna vlieg ik naar het Amazonegebied en reis ik weer even samen met andere mensen. Dat ga ik wel doen. 
Daarna weet ik het nog niet. Ik moet op eigen houtje een bus fixen van hot naar her en dat 3 keer. Dat wordt mij te veel vrees ik. Samen had ik het gedaan. Alleen... Ik ga bellen met Avianca en omboeken. Ecuador is mij te gevaarlijk alleen.

2 dagen verder: inmiddels heb ik een ticket voor vrijdag. Via Madrid keer ik terug naar Europa. Ecuador is relatief te doen, je moet alleen erg goed op je spullen letten. De hoofdreden voor mijn terugkeer is dat ik heb geleerd dat ik niet alleen wil zijn. Samen is beter voor mij, hoe zwaar ook voor de ander. Daar werk ik aan. Over een uurtje vlieg ik naar Lago Agrio, 2 volle dagen en drie nachten Amazone. Vrijdag naar huis.

Precies op tijd voor de verjaardag van mijn enige nichtje waar ik oom voor ben.