Vieze cavia.

Tussen Chili en Ecuador ben ik weer in La Paz. Dat is een stad die niet af is. Dat komt door allerlei belastingregels, die er eigenlijk voor zorgen dat het goedkoper is om te wonen in een gebouw dat nog in aanbouw is. In Nederland maakt een bouwmarkt reclame met de slogan 'Omdat je huis nooit af is'. Dat geldt zeker voor de gemiddelde woning in de buitenwijken van La Paz en El Alto. Het geldt ook voor de straten, de parken en ja, eigenlijk alles. Mijn handen jeuken er van. Helaas wil de stedeling hier niet in een huis dat helemaal klaar is, want dat is tenslotte te duur. Dus ik kan niets doen. Het vervelende van het niet afmaken van het huis waar je in woont is dat je vaak vergeet hoe het nu moet. En dat is te zien aan de bouwkwaliteit, die is erbarmelijk. Huizen staat schots en scheef en lekken als een vergiet. Dubbele beglazing en bijvoorbeeld verwarming zijn er niet en dus is het des avonds koud. Heel erg koud. Je kop vriest er af als die zich niet onder de dekens van je bed bevindt. Ook leuk als je kalend bent, zoals ik. Vannacht heb ik geprobeerd met een pet op te slapen, maar dat ging natuurlijk niet omdat het kussen dan protesteert. Mijn slaapzak snapt er ook geen zak van. Die scheurt bij de rits constant open, zodat de frisse lucht mooi binnenstroomt en maar weer eens bewijst dat de set thermo-ondergoed die ik heb aangeschaft heel erg nodig is. 
Terug naar on-af. Wat niet af is, wordt niet schoongemaakt.  Dat neemt in La Paz echt epidemische vormen aan, stapels huisvuil, plastic, hondendrollen, noem het maar op. Het gekke is dat zodra er een gebouw is in de omgeving wat wel af is, dan wordt het schoongehouden. De Mi Teleferico kabelbaan is bijvoorbeeld schoon. Er lopen schoonmakers rond die constant de vloer dweilen en droogwaaien. Nieuwe auto's zijn ook schoon. En worden schoon gehouden. Op parkeerplaatsen zie ik druk jongens in de weer om auto's te wassen. Maar eigenlijk alleen nieuwe. Oude niet. Die zijn vaak, nee altijd beschadigd. En wat beschadigd is, moet gerepareerd worden en is nog niet af dus. En nog niet af hoeft niet schoon. Om het interieur van de niet schone kapotte auto's nog wat te laten lijken ligt er een cavia op het dashboard. In Peru eten ze die, maar in Bolivia liggen ze op het dashboard. De kleedjes dekken het dashboard van voor naar achter en van links naar rechts geheel af. Soms zijn er zelfs met plastic raampjes in de cavia gemaakt zodat je de radio nog kunt zien. De cavia zelf is gemaakt van dik nepbont of van iets dunner materiaal dat lijkt op vilt. Waarom mensen hun dashboard nou afdekken met dat ding is mij een raadsel. Het is ook niet handig, je kan de klokkenwinkel vaak niet zien door de franje die ervoor slingert en, je raadt het al, ook die franje onderdeel van de dashboardcavia is. Nog onhandiger is als het regent en koud is buiten. In alle auto's beslaan dan de ruiten van binnen. Dat kan je normaal oplossen door de voorruitverwarming even aan te zetten. In Bolivia hebben de meeste auto's die luxe niet, want die cavia ligt er bovenop. Toen ik een aantal dagen geleden in een taxi terug naar Satélite zat waren alle ruiten beslagen. Er lag een prachtige donkerbruine cavia voorin onder de voorruit op het zwarte plastic dashboard van de Toyota Picnic. Het vroor buiten net aan 1 graad. De verwarming van de auto werkte, want het was redelijk ok binnenin de Toyota. Maar niet voor lang, want de ramen waren zo nat dat de chauffeur niet meer naar buiten kon kijken. Alle ramen gingen lekker open, zodat de voorruit een beetje helderder kon worden. Tegelijk verdween elk beetje comfort voor iedereen in de taxi, behalve voor de dashboardcavia, want die lag lekker breeduit op de verwarming.