Vliegen.

10 mei 2018 - Arequipa, Peru

Hoeveel ik er ook aan doe, altijd op het laatste moment moeten er nog dingen geregeld worden. Een van de belangrijkste dingen die nog moeten gebeuren is inchecken. Dat inchecken ging niet via mijn vertrouwde KLM app, ik heb dit keer een andere maatschappij geboekt, maar via de Iberia app. Waar ik bij KLM inloggen en klaar doe, was het bij Iberia net een stapje meer. Twintig stapjes meer. Eerst het reserveringsnummer opzoeken. En dat is naar blijkt niet hetzelfde nummer dat de IATA gebruikt in zijn reserveringssysteem, maar die van Iberia of IAG waar het onderdeel van is zelf. Dat kan veiliger zijn natuurlijk, maar in de app vragen ze om het reserveringsnummer. Het kost je dus even om het uit te vinden,dat het om hun eigen nummer gaat.  Daarna krijg ik dat vervelende gedoe met mijn achternaam. Die van mij bestaat uit 3 woorden. Ik moet hem echter aaneen schrijven als ik een ticket reserveer. Heb ik nogal eens gedoe mee in de States. Daar kennen ze alleen Vanderbilt. Is niet waar, ze kennen er ook Van Doren's sporting goods company, ook wel bekend als Van's of Vans. Maar dat weerhoudt ze er bij de Amerikaanse grens er niet van me constant aan te houden omdat ik een verkeerde naam heb doorgegeven. Juh.. Dat systeem hanteren ze bij Iberia dus ook. Logisch, want ze gebruiken wel hun eigen reserveringsnummers. Volg je het nog?  De gemiddelde Spanjaard heeft ook zo maar 3 achternamen... Nadat je hebt ingecheckt, willen ze blijkbaar nog even de bevestiging van al je namen en rugnummers, dus je moet -opnieuw- alle gegevens invoeren die je ook al bij de aanschaf van je ticket had opgegeven. Jeuj. Maar da's pas het begin. Want je reisgenote heeft een verlopen paspoort. Net op tijd heeft ze een nieuwe. Alleen kloppen de gegevens in het systeem dan niet. Met wat creatief boekhouden (oude paspoort gebruiken) kom je er wel. Daarna mag je met Iberia Express eerst naar Madrid. Express betekent dan het vliegtuig zes extra zitplaatsen heeft, terwijl het niet een groter vliegtuig is. Je raadt het al: we mogen krapper zitten. Zeventien hele inches ruimte voor je benen. En dat is gemeten van de zitting van de ene naar de andere stoel. Op kniehoogte wordt het nog krapper. Recentelijk nog zag ik de eerste prototypes langskomen van de gevreesde staanplaatsen. Een soort hoge stoeltjes met een fietszadel bekleed in prachtig knalgeel velours, helemaal geënt op de kleurtjes die de vliegende prijsstunters zo mooi vinden. Zal me niet verbazen als Iberia Express daar volgend jaar ook mee vliegt.  Leuk. Mag je staan naar Madrid. Anyways, ik mag nog zitten. Met mijn benen in mijn nek, dat wel. 

Foto’s

3 Reacties

  1. Mam:
    10 mei 2018
    Hopenlijk zat je op de lange vlucht naar Lima wat ruimer😊
  2. Bill:
    10 mei 2018
    👍👍👍
    Het mag ook niet te gemakkelijk gaan. Dan is het niet leuk meer 😁
  3. Marjon:
    10 mei 2018
    Een oefening in geduld 😂 en hierna kan het alleen maar makkelijker worden ........